jij veroorzaakte de puinhoop die ik vandaag was

ALLES WAT IK WIL
VINGERAFDRUKKEN OP MIJN HUID .

kale takken kruisen

door de verwaaide hemel

druppels vallen

om nooit ontvangen te worden

we staan te wachten

op een rij

in het gras

onze handen net niet rakend

omdat het toch niet raken mag

en terwijl de druppels vallen

van zoete wijn op mijn tong

kruisen kale takken

over mijn naakte lichaam

een rilling in de verwaaide hemel

en ik weet

dat ik niet meer zal worden ontvangen .

dat het niet meer belangrijk is om begrepen te worden

omdat het er gewoon al is .

we waren gelijk gestemde zielen

de regen en ik

schud me eventjes de hand, somberheid, en ga dan weer

je weet waar de deur is

pas op voor de vijver

vergeet de vissen niet te voeren .

geluidloos bestaan, toetsen

onbewogen

mijn tong

roerloos

tegen mijn gehemelte

gebonden in pianosnaren

en ik

alleen

ik heb geen woorden mee voor jou

alles is opgeslokt

door een blauwe hemel

verdwenen in avondrood

ik

voelde me

eenzaam in jou gezelschap.

mijn woorden stierven een stille dood
ze ritselden enkel nog eventjes na
zoals herfstbladeren die naar beneden vallen
tuimelden mijn woorden omhoog

ik heb genoeg van vandaag

spijt; de-woord
verdriet, berouw, zelfverwijt, wroeging; spijt van iets hebben; spijt betuigen; ten spijt
spijt hebben als haren op haar hoofd

ergens vreselijke spijt van hebben

STOP HET



?


alsjeblieft

mensen help de mensen
als ze eventjes niet kijkt

mensen help de mensen
en laat haar eventjes aan de
zijlijn staan

voeten in het gras
haar blik voorbij ons en de wind tussen haar vingertoppen

mensen help de mensen
eventjes voor dit moment

ik had heimwee naar de hemel die wij leefden .

choasgedichtje

je sprong er over als over
een rollende steen
terwijl je de sporen volgt die eindigen
in een droom

een spoor naar de maan door de zee

maar we zijn te laat
we zijn te laat alweer
en we vergeten waarvoor we het doen
je moet het niet vergeten

het spoor naar de maan blijft maar veranderen
de tijd heeft het verbogen
en we vallen van de dingen
van de dingen die we hadden moeten weten

maar ik geloof niet meer in je
het is er niet meer

je woorden verlopen net zoals mijn gedachtes
en met hen verliepen wij

ik kon wel huilen
maar dat gebeurde al genoeg

voetstappen worden vager
woorden dansen weg
vingers verdwijnen
een glimlach verstopt zich
een omhelzing word vergeten

en de ogen missen .
de ogen missen de mijne .

wit gesteente . scherp als glas .
klemmend . wringend .

het meisje kijkt naar buiten
niet meer wetend waar de wereld is .

en ze voelt het . klemmend .
wringend .


ik voel je in mijn botten .

al vroeg was het te laat

glimlachend leven, vergeten-
gescheiden door
doordringend glanzende
witte somberheid

de maan lachte dapper
een scheve glimlach
in de vorm van haar mond .

En ik voel dat ik val
ik ben aan het vallen
naar de natte zilte aarde
dagenlang

ooit was er een tijd zonder tranen .

laat de woorden
dwarrelen
zonder plek om heen te gaan

en laat de zinnen daar maar
staan
met lange schaduwen langs
geliefde gezichten

want je weet
al wat telt is
tederheid

ik danste in de zon
maar al mijn passen waren fout
en opeens vergat ik hoe te lachen

ik vermis je
terwijl
je er nooit was .

"hee, ik heb geen probleem en ik vind niemand raar .
alleen maar zien hoe je de trap op loopt ik zit simpel in elkaar ."

~spinvis

Troostlied

De noten werden geboren op haar adem, maar stierven op haar lippen .

' een herinnering in liefde, is een herinnering die blijft .'

~ oma

ik ben mijn woorden vergeten mee te nemen .

de waarheid, ik kan ze niet meer uitspreken .

Ze leefde voor eeuwig min één dag
Maar die ene dag haalde haar tenslotte in
En bespaarde haar een eeuwigheid van dagen
Maar half te kunnen leven .

ik wil dat iedereen waarvan ik hou gelukkig is .

en iedereen waarvan ik niet hou ook . zodat ik misschien wat makkelijker van ze ga houden .

amen

vast is de grond en zo voel ik het ook als jij naast me loopt

vriendendienst

bedenk mij
herinner mij
als ik dat even niet meer kan .

een gesprek

zij: ik ben zo gelukkig .
hij: zo zie je er anders niet uit .

een stilte.

zij: nee , zo voel ik me ook niet .

vergeet niet dat mooie leven van je te leiden .

ik ben bang. mompelde ze.
maar ze glimlachte naar de wereld.
en knipperde haar tranen weg.
alsof ze van een ander waren.

doei,

fluisterde ik zachtjes tegen mezelf toen jij de straat uit liep. want jij was een beetje mij geworden .

Gedroomd

Ik was aan het wandelen
Met een geest onder mijn arm
Ik vond het best gezellig
Tot ik zag
Dat ik het was
Ik liet mezelf vallen
Op de stoep of in het gras
En ik liet mij maar liggen
Met mijn benen in kronkels
Terwijl de voetstappen
Weg stapten van mij .

mijn voeten stortten ter aarde
en zeiden
laat de wereld maar voor ons lopen .

alles wat ik wil
is zijn
wat genoeg is .

we spraken gestorven woorden . we spraken een dode taal

en ik maar wachten totdat het leven eens zou beginnen .

HET IS ALS

heimwee hebben
maar je bent
vergeten
naar waar .

VANDAAG

was het donker
genoeg -
om jou te zien .

de redenen zijn met je mee gerend
maar het gevoel is blijven staan .

je veegde een lach
op mijn gezicht
en huilde mijn
tranen weg .

Tastend
In de duisternis
Samen
Jou'n hand
Voor mij is
Er licht genoeg