een gesprek

zij: ik ben zo gelukkig .
hij: zo zie je er anders niet uit .

een stilte.

zij: nee , zo voel ik me ook niet .

vergeet niet dat mooie leven van je te leiden .

ik ben bang. mompelde ze.
maar ze glimlachte naar de wereld.
en knipperde haar tranen weg.
alsof ze van een ander waren.

doei,

fluisterde ik zachtjes tegen mezelf toen jij de straat uit liep. want jij was een beetje mij geworden .

Gedroomd

Ik was aan het wandelen
Met een geest onder mijn arm
Ik vond het best gezellig
Tot ik zag
Dat ik het was
Ik liet mezelf vallen
Op de stoep of in het gras
En ik liet mij maar liggen
Met mijn benen in kronkels
Terwijl de voetstappen
Weg stapten van mij .

mijn voeten stortten ter aarde
en zeiden
laat de wereld maar voor ons lopen .

alles wat ik wil
is zijn
wat genoeg is .

we spraken gestorven woorden . we spraken een dode taal