schud me eventjes de hand, somberheid, en ga dan weer

je weet waar de deur is

pas op voor de vijver

vergeet de vissen niet te voeren .

geluidloos bestaan, toetsen

onbewogen

mijn tong

roerloos

tegen mijn gehemelte

gebonden in pianosnaren

en ik

alleen

ik heb geen woorden mee voor jou

alles is opgeslokt

door een blauwe hemel

verdwenen in avondrood

ik

voelde me

eenzaam in jou gezelschap.

mijn woorden stierven een stille dood
ze ritselden enkel nog eventjes na
zoals herfstbladeren die naar beneden vallen
tuimelden mijn woorden omhoog